قوانین مربوط به حضانت و نگهداری کودک در کانادا
در کانادا، وقتی والدین از هم جدا می‌شوند یا طلاق می‌گیرند، باید در مورد شیوه نگهداری و حضانت کودک تصمیم‌گیری شود. تمرکز اصلی همیشه بر منافع عالی کودک است. قوانین جدید کانادا به جای استفاده از اصطلاح «حضانت»، از عبارات «زمان والدین» و «مسئولیت تصمیم‌گیری» استفاده می‌کنند که بر همکاری و مشارکت هر دو والد تأکید دارد.
انواع شیوه‌های نگهداری و حضانت کودک
زمان والدین
زمان والدین چیست؟: زمان والدین یعنی مدتی که کودک با هر یک از والدین زندگی می‌کند و تحت مراقبت آن‌هاست. در این مدت، والدین مسئولیت برآوردن نیازهای روزانه کودک را بر عهده دارند.
تقسیم زمان: ممکن است زمان والدین به صورت برابر بین والدین تقسیم شود، یا یکی از والدین زمان بیشتری با کودک بگذراند. این بستگی به نیازهای کودک و تصمیمات دادگاه یا توافق والدین دارد.
ارتباط والد دیگر: حتی اگر یکی از والدین بیشتر از دیگری با کودک باشد، والد دیگر معمولاً حق دیدار و وقت گذراندن با کودک را دارد.
مسئولیت تصمیم‌گیری:
مسئولیت تصمیم گیری چیست؟: این به حق تصمیم‌گیری در مورد موضوعات مهم زندگی کودک مانند آموزش، بهداشت و درمان، و تربیت مذهبی اشاره دارد.
مشترک یا فردی: مسئولیت تصمیم‌گیری ممکن است مشترک (هر دو والد با هم تصمیم می‌گیرند) یا فردی (تنها یک والد تصمیم می‌گیرد) باشد. معمولاً ترجیح بر این است که این مسئولیت مشترک باشد تا هر دو والد در تصمیم‌گیری‌های مهم کودک مشارکت داشته باشند، مگر در موارد خاص.
زمان دیدار افراد دیگر:
زمان دیدار افراد دیگر چیست؟: این به زمانی اشاره دارد که کودک می‌تواند با افراد دیگری غیر از والدین، مانند پدربزرگ و مادربزرگ یا سایر بستگان، وقت بگذراند. این شیوه برای حفظ روابط مهم خانوادگی کودک در نظر گرفته می‌شود.
عوامل مهم در تصمیم‌گیری دادگاه
دادگاه‌های کانادایی هنگام تصمیم‌گیری در مورد نحوه نگهداری کودک، به منافع عالی کودک توجه می‌کنند. موارد زیر از مهم‌ترین عواملی هستند که در نظر گرفته می‌شوند:
- سلامتی و رفاه جسمی و روانی کودک.
- رابطه کودک با هر یک از والدین و سایر اعضای خانواده.
- توانایی والدین در تأمین نیازهای کودک و فراهم کردن محیطی پایدار و ایمن.
- ترجیحات کودک، اگر به اندازه کافی بزرگ باشد که نظر خود را اعلام کند.
- سابقه رفتارهای پرخطر یا خشونت‌آمیز، اگر وجود داشته باشد، که می‌تواند بر زمان و نوع ارتباط والد با کودک تأثیر بگذارد.
توافق و برنامه‌های حضانت
والدین معمولاً تشویق می‌شوند که خودشان برنامه‌ای برای نگهداری و حضانت کودک تهیه کنند که شامل موارد زیر باشد:
- برنامه‌های زمانی: کودک چه زمانی با هر یک از والدین خواهد بود.
- نحوه تصمیم‌گیری: چگونه در مورد مسائل مهم زندگی کودک تصمیم‌گیری خواهد شد.
- تنظیمات برای تعطیلات و رویدادهای خاص.
- روش‌های ارتباط: نحوه ارتباط والدین با یکدیگر درباره کودک و چگونگی تماس کودک با هر والد.
اگر والدین بتوانند به یک توافق مشترک برسند، می‌توانند این توافق را به دادگاه ارائه دهند تا تأیید شود. در صورت تأیید، این توافق به یک سند قانونی تبدیل می‌شود. اگر توافقی حاصل نشود، دادگاه بر اساس منافع عالی کودک تصمیم خواهد گرفت.
تغییر در برنامه‌های نگهداری و حضانت
اگر شرایط زندگی والدین یا کودک تغییر کند، برنامه‌های حضانت و نگهداری ممکن است تغییر کنند. والدین می‌توانند از دادگاه بخواهند تا این برنامه‌ها را تغییر دهد، اما باید ثابت کنند که این تغییر به نفع کودک است. به عنوان مثال:
- نقل مکان یکی از والدین.
- تغییر در نیازها یا اولویت‌های کودک.
- تغییر در توانایی والدین برای مراقبت از کودک.
اجرای توافقات حضانت
اگر یکی از والدین به توافق یا برنامه حضانت پایبند نباشد، والد دیگر می‌تواند از دادگاه بخواهد که این توافق اجرا شود. دادگاه می‌تواند اقداماتی برای تضمین اجرای توافقات انجام دهد و حتی ممکن است برای نقض آن جریمه‌هایی اعمال کند.